Pastorale betekenis van het Driekoningenzingen

De veelheid van betekenissen van het Driekoningen-zingen is terug te vinden in de betekenis van het feest van Driekoningen of Epifanie zelf. Ze bieden rijke mogelijkheden voor de revitalisering de parochie op het vlak van de catechese, missie, diaconie en de liturgie, zoals wordt beoogd in de Nieuwe Evangelisatie.

Het Driekoningen-zingen wordt bij voorkeur voorafgegaan door een catechetische voorbereiding, waarin de kinderen de betekenis van de Menswording van God leren kennen, in het bijzonder zoals het gevierd wordt met Epifanie. Ook de drie wijzen hebben zich door God laten onderrichten door de ster, de vingerwijzing Gods, te volgen om de pasgeboren Koning te vinden.

De ontvangen geloofskennis mag de kinderen uitnodigen om anderen te laten delen in de Blijde Boodschap wat ons brengt tot de tweede, de missionaire betekenis van dit feest. Ze laten zich uitzenden om anderen te laten delen in de vreugde van het evangelie. In navolging van de drie wijzen worden zij geloofsverkondigers in hun eigen parochie of omgeving.

De kinderen krijgen wellicht gaven bij de huizen die zij bezoeken, waaronder mogelijk wat geld. Zij weten dat ze deze gaven niet voor zichzelf ontvangen maar voor hun leeftijdsgenootjes in nood. Zoals Christus leerde “Voor niets hebt gij ontvangen, voor niets zult gij geven” (Mt.10,8), zo geven ook de kinderen blijmoedig hun gaven weer af aan anderen. Dit is het diaconale aspect van het Driekoningen-zingen.

Het geheel van het Driekoningenzingen is ingekaderd in een liturgische zendings- en ontvangstdienst. Alles wat wij doen is immers niet in de eerste plaats ons eigen werk, maar Gods werk waaraan wij mogen deelnemen. De kinderen laten zich door God zenden, schenken zijn gaven en brengen de ontvangen gaven onder dankzegging weer terug en leggen deze aan de voeten van het Koningskind in de kribbe.